Ruis. Ruis in m’n hoofd. Ruis van buitenaf. Het zit achter me aan. Het gevoel om iets te zijn. Iemand te zijn. Iets te betekenen. Het goed te doen. Voor mezelf, voor anderen. Er voor iedereen zijn, er voor mezelf zijn. Altijd “iets” moeten doen. Altijd iets horen. Je weet niet wat je hoort. Je weet niet eens of je luistert. Maar het is er. Je hoort het. Geluid. In je hoofd, buiten, op straat, in de lucht. Overal. Ruis die je geen stilte geeft – maar toch kleuren biedt.

Noise (2020)

Noise. Noise in my head. Noise from outside. It chases me. The feeling to be something. To be someone. To mean something. To be good. For myself, for others. To be there for everyone, for myself. Always have to do “something”. Always have to hear something. You don’t know what you hear. You don’t even know if you are listening. But it’s there. You hear it. Noise. In your head, outside, on the streets, in the air. Everywhere. Noise that doesn’t allow you silence – but does offer you colours.

Official title: Ruis

Buka (2020)

Buka. Buka u mojoj glavi. Buka s vana. Prati me. Osjecaj da nesto budem. Da budem netko. Da nesto znacim. Da cinim dobro. Za sebe, za druge. Za sviju biti, za sebe biti. Uvijek “nesto” morati ciniti. Uvijek nesto cuti. Ti ne znas sto cujes. Ne znas da li uopce slusas. Ali tu je. Cujes. Zvuk. U tvojoj glavi, vani, na ulici, u zraku. Svuda. Buka koja ti ne da mira, ali nudi boje.

Oficijelni naslov: Ruis