Rood. De kleur van ons hart, van de mens. De kleur van het leven, van de dood. De kleur van de liefde. Rood, het startpunt. Wit. De kleur van onwetendheid, onzekerheid. Blanco, onaangetast. Kneedbaar, breekbaar, maakbaar. Openheid. Het begin. Geel. De kleur van de zon. De enorme en gloeiende zon. De kleur van warmte. Warmte die je warm houdt, maar ook warmte die je doet verbranden. Okergeel. De kleur van de woestijn. Heet, oneindig, rustig, kalm, maar eenzaam en mysterieus tegelijkertijd. Blauw. De kleur van de zee en de lucht. Rustgevend, mooi, gigantisch en woest. Wij die niet zonder kunnen. Zwart. De kleur van leegte. (On)eindigheid, (geen) diepte, het heelal. Oppervlakkig. Een gat, donker, koud. Het einde.

Druppels van zwart, wit, blauw en (oker)geel, spetteren over het rode. Soms zacht, soms hard. Liefde is prachtig, maar zo gruwelijk. Net als de mens, net als het leven. Liefde is tegenstrijdig. Liefde is vervangbaar. Liefde is een spel waarbij er altijd, op een dag, een zal verliezen. Een spel dat oneindig kan duren, maar ook plots afgelopen kan zijn. Liefde is een verloren spel.

De titel refereert naar het nummer van Amy Winehouse “Love is a losing game”.

Red. The colour of our heart, of humans. The colour of life, of death. The colour of love. Red, the starting point.
White. The colour of unawareness, uncertainty. Blank, untouched. Flexible, breakable, producible. Openness. The beginning.
Yellow. The colour of the sun. The enormous and glowing sun. The colour of warmth. Warmth that keeps you warm, but also burns.
Ochreous. The colour of the desert. Warm, endless, peaceful, calm but lonely and mysterious at the same time.
Blue. The colour of the sea and the sky. Peaceful, beautiful, enormous and furious. We, who cannot live without it.
Black. The colour of emptiness. (In)finite, (no) depth, the universe. Shallow. A hole, dark, cold. The end.

Drips of black, white, blue, ochreous and yellow are dripping on the red. Somewhere softly, somewhere heavily. Love is beautiful, but so horrible. Just like humans, just like life. Love is paradoxical. Love is replaceable. Love is a game in which always, at one point, someone will lose. A game that can last forever, but can also stop abruptly. Love is a losing game.

The title refers to a song by Amy Winehouse called “Lose is a losing game”.

Ljubav je izgubljena igra (2020)

Crvena. Boja naseg srca, covjeka. Boja zivota, smrti. Boja ljubavi. Crvena, pocetak.
Bijela. Boja neznanja, nesigurnosti. Blanco, netaknut, sklon oblikovanju, lomljiv, popravljiv. Otvorenost. Pocetak.
Zuta. Boja sunca. Boja topline. Koja te grije, ali i spaljuje. Velikog i uzarenog sunca.
Oker zuta. Boja pustinje. Vrela, beskrajna, mirna i smirena, ali usamljena i misteriozna, istovremeno.
Plava. Boja mora i zraka. Umirujuca, lijepa, ogromna i bijesna. Mi koji bez nje ne mozemo.
Crna. Boja praznine. Bezgranicnosti, bezdubinskog, svemira. Povrsna. Rupa, tamna, hladna. Kraj.

Kapljice crne, bijele, plave, (oker)zute, pospricane preko crvene. Negdje slabo, nekad jako. Ljubav je prekrasna, ali i tako uzasna. Bas kao covjek, bas kao zivot. Ljubav je zamijenjiva. Ljubav je igra, u kojoj, sigurno jednog dana, jedan gubi. Igra koja moze beskrajno trajati, ali i u trenutku prestati. Ljubav je izgubljena igra.

Oficijelni naslov: Love is a losing game (upucuje na ime pjesme Amy Winehause “Love is a losing game”)